καλλωπισμός

ο (AM καλλωπισμός) [καλλωπίζω]

ο στολισμός, ο ευτρεπισμός, ο εξωραϊσμός τής εξωτερικής εμφάνισης προσώπου ή πράγματος (α. «ο καλλωπισμός, ή να είπω ούτως, κτενισμός και στολισμός τής γλώσσης», Κορ.

β. «ὅσα τῷ σώματι αὐτοῡ κόσμον πέμποι τις ἤ ὡς εἰς πόλεμον ἢ ὡς εἰς καλλωπισμόν», Ξεν.)

μσν.

1. το μέσο με το οποίο κάποιος στολίζεται ή στολίζει, το στολίδι

2. η μόρφωση, η καλλιέργεια

μσν.-αρχ.

η επιτήδευση για τον εξωραϊσμό τού λόγου

αρχ.

1. η επίδειξη, το καμάρωμα («τὰς χρηματιστικὰς ἐπιθυμίας τιμῶντι μόνας, τὰς δὲ μὴ ἀναγκαίους, ἀλλὰ παιδιᾶς καὶ καλλωπισμοῡ ἕνεκα γιγνομένας, ἀτιμάζοντι», Πλάτ.)

2. ο μετασχηματισμός τών φθόγγων μιας λέξης προς επίτευξη ευφωνίας.